گل بارون زده ي من گل ياس نازنينم

مي شکنم پژ مرده ميشم نذار اشکاتو ببينم

تا هميشه تو رو داشتم داشتنت تمام دنياس

از تو و اسم تو گفتن بهترين همه حرفاس

با تو ..باتو اگه باشم وحشت از مردن ندارم

لحظه ها پر ميشه از تو وقت غم خوردن ندارم

اي غزلواره ي دلتنگ که همه کلامه

هنوزم با گل گونت شرم اولين سلامه

اي تو جاري توي شعرم مث عشق و خون و حسرت

دفتر شعر من از تو سبد خاطره هامه

اي گل شکسته ساقه... گل پرپر که به ياد هجرت پرنده هايي

توي ياس مبهم چشمات مي بينم که به فکر يه سفر به انتهايي

سر به زير دلشکسته نازنينم اگه سادس پاسخ کذشتن من

مرثيه سر کن براي رفتن من مث مرگه واسه من از تو گذشتن